Kredyt frankowy a działalność gospodarcza cz.1

Kredyt frankowy a działalność gospodarcza – status konsumenta

Należy odróżnić sytuację zaciągnięcia przez kredytobiorcę kredytu jako przedsiębiorcę na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą od zawarcia umowy kredytu frankowego na zakup nieruchomości w celach mieszkaniowych, a następnie zarejestrowanie w niej działalności gospodarczej. W tym wpisie skupimy się na tym drugim wariancie.

Otóż, pełen wachlarz możliwości roszczeń przed sądem w sprawach frankowych daje kredytobiorcy status konsumenta. Zgodnie z art. 22¹ Kodeksu cywilnego za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Jaka jest zatem zależność między kredytem frankowym a działalnością gospodarczą? Jeśli kredytobiorca zawarł umowę kredytu frankowego na zakup nieruchomości zaspokajającej cele mieszkaniowe, to pomimo zarejestrowania w niej działalności gospodarczej, nie traci on statusu konsumenta i może skorzystać z pełnej ochrony prawnej, m.in. tej wynikającej z klauzul abuzywnych.

Jeśli jednak, kredytobiorca zaciągnął kredyt na sfinansowanie zakupu nieruchomości, która od początku miała zostać przeznaczona na cele związane z działalnością gospodarczą, wówczas frankowicz może stracić status konsumenta i mieć ograniczone roszczenia wobec banku w procesie sądowym.

Przykład nr 1:

Kredytobiorca zaciąga kredyt frankowy na zakup nieruchomości mieszkaniowej, w której planuje mieszkać. W trakcie trwania umowy, kredytobiorca zakłada działalność gospodarczą i rejestruje ją w miejscu zamieszkania. Co więcej, wydziela jedno pomieszczenie do prowadzenie tejże działalności.

• W tym przypadku frankowicz nie traci statusu konsumenta. Kredyt frankowy został bowiem zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego i cel ten został spełniony, gdyż kredytobiorca rzeczywiście tam mieszka, nie zmienia więc tego okoliczność, że została w tym lokalu również zarejestrowana działalność gospodarcza, lub że jest ona tam rzeczywiście prowadzona.

Przykład nr 2:

Kredytobiorca zaciągnął kredyt frankowy na zakup nieruchomości, w której nie zamieszkuje, a prowadzi działalność gospodarczą, np. zakład fryzjerski lub cukiernię.

• W takim przypadku, jeżeli kredyt został zaciągnięty na zakup lokalu niezbędnego do prowadzenia działalności gospodarczej, w procesie z bankiem taki kredytobiorca nie będzie posiadać statusu konsumenta, a więc nie będzie mógł skutecznie powoływać się na zawarte w umowie klauzule abuzywne.

Kredyt frankowy a działalność gospodarcza – roszczenia konsumentów wobec banków

W momencie gdy frankowicz nabył nieruchomość w celach mieszkaniowych i nadal w niej mieszka, niezależnie od zarejestrowania w niej działalności gospodarczej, ma prawo do:

• żądania stwierdzenia nieważności umowy kredytu indeksowanego/denominowanego do CHF i zwrotu wszelkich świadczeń przekazanych na rzecz banku w trakcie trwania umowy;

        lub

• żądania zwrotu nadpłat wynikłych wskutek stosowania przez bank niedozwolonych klauzul umownych i zakazania stosowania klauzul abuzywnych.

Podsumowując, samo prowadzenie działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania nie dyskwalifikuje frankowicza z możliwości dochodzenia roszczeń przed sądem z tytułu klauzul abuzywnych i bezwzględnej nieważności umowy. Niemniej, należy pamiętać, że każdy przypadek powinniśmy poddać indywidualnej analizie i  dostosować do jej wyniku rozwiązania prawne.

Autor:

radca prawny Agnieszka Stawicka